مفاتیح الجنان؛ فصل سوم؛ دعای روز شنبه

 بِسْمِ اللَّهِ کَلِمَةُ الْمُعْتَصِمینَ، وَ مَقالَةُِ الْمُتَحَرِّزینَ، وَ اَعُوذُ بِاللَّهِ تَعالى‏ مِنْ جَوْرِ

بنام خدا سخن پناهندگان و گفتار پناه‏جویان و پناه مى‏برم به خداى تعالى از جور

 الْجآئِرینَ، وَ کَیْدِ الْحاسِدینَ، وَ بَغْىِ الظَّالِمینَ وَ اَحْمَدُهُ فَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ،

ستمکاران و بداندیشى حسودان و ستم بیدادگران و مى‏ستایمش فوق ستایش ستایش‏کنندگان‏

 اَللّهُمَّ اَنْتَ الْواحِدُ بِلا شَریکٍ وَ الْمَلِکُ بِلا تَمْلیکٍ، لا تُضادُّ فى‏ حُکْمِکَ،

خدایا تویى یگانه بى‏شریک و پادشاه بى‏نیاز (که پادشاهى را دیگرى به او تملیک نکرده) در برابر فرمان تو ضدیت نشود

 وَلاتُنازَعُ فى‏ مُلْکِکَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ،

و در پادشاهیت کشمکشى روى ندهد از تو مى‏خواهم که درود فرستى بر محمد بنده و رسولت

 وَ اَنْ تُوزِعَنى‏ مِنْ شُکْرِ نُعْماکَ ماتَبْلُغُ بى‏ غایَةَ رِضاکَ، وَ اَنْ تُعینَنى‏ عَلى‏

و به من طریقه سپاسگزارى نعمتهایت را چنان  بیاموزى که مرا به سرحد خشنودیت برساند و کمکم دهى بر

 طاعَتِکَ وَلُزُومِ عِبادَتِکَ، وَاسْتِحْقاقِ مَثُوبَتِکَ بِلُطْفِ عِنایَتِکَ، وَ تَرْحَمَنى‏

 طاعت خود و پیوستگى عبادت خویش و استحقاق پاداشت بوسیله لطف و عنایتت و به من ترحم کنى‏

 بِصَدّى‏ عَنْ مَعاصیکَ ما اَحْیَیْتَنى‏، وَ تُوَفِّقَنى‏ لِما یَنْفَعُنى‏ ما اَبْقَیْتَنى‏،

 به اینکه تا زنده‏ام از گناهان بازم دارى و تا زمانى که در این جهان نگاهم دارى موفقم دارى‏

 وَ اَنْ تَشْرَحَ بِکِتابِکَ صَدْرى‏، وَ تَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرى‏، وَ تَمْنَحَنِى السَّلامَةَ

 به آنچه سودم رساند و بوسیله کتاب خود (قرآن) سینه‏ام بگشایى و با خواندن آن جرم و گناهم بریزى و سلامت‏

 فى‏ دینى‏ وَ نَفْسى‏، وَلاتُوحِشَ بى‏ اَهْلَ اُنْسى‏، وَ تُتِمَّ اِحْسانَکَ فیما بَقِىَ‏

 در دین و جانم عطا کنى و همدمانم را براى من وحشتناک مکن و احسانت را در مابقى‏

 مِنْ عُمْرى‏ کَما اَحْسَنْتَ فیما مَضى‏ مِنْهُ، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

عمر درباره من به اتمام رسان چنانچه در گذشته احسان کردى اى مهربانترین مهربانها