دل به عزم سفر می‌گذارم

دل به عزم سفر می‌گذارم کوچه را بی‌خبر می‌گذارم خانه را آب و جارو که کردم عشق را پشت در می‌گذارم می‌روم – گرچه با پای خسته - جاده را پشت سر می‌گذارم و پس از خود برای شماها تحفه‌ای مختصر می‌گذارم زندگی هیچ منهای هیچ است من، کمی بیشتر می‌گذارم   سید محمد علی آل مجتبی منبع (+)