از پایتخت تا فیتیله

سلام
سریال پایتخت تا چهارشماره پیش رفت که سه‌ مجموعه‌اش در عید و یک مجموعه‌اش در ماه رمضان پخش شد؛ چیزی در حدود ۷۵ قسمتِ ۴۰ دقیقه‌ای که حدودا می‌شود ۳۰۰۰ دقیقه.
یعنی مردم ایران  به بهانه‌ی شمالی‌های عزیز و لهجه‌ی شیرین آنها نزدیک به ۳۰۰۰ دقیقه پای تلویزیون و سریال پایتخت می‌نشستند به نحوی که ترافیک شهری مثل تهران را تحت تاثیر قرار داده و خیابان‌ها را به وضوح خلوت می‌کرد.
در این ۳۰۰۰ دقیقه به بهانه‌های مختلف کوچک و بزرگ از دعواهای بی‌پایان نقی معمولی با پسرخاله‌اش گرفته تا غذای حیوانی‌خوردن نقی تا درس عبرت‌شدن نقی برای آن پسرک تنبل درس‌نخوان توسط مادرش به خاطر شغل و بی‌سوادی‌ نقی که فقط تا سیکل خوانده بود و بسیاری چیزهای دیگر تمام مردم ایران خندیدند و خندیدند و خندیدند.
در این مدت کسی ناراحت نشد.کسی نگفت اینها دارند ما را مسخره می‌کنند. کسی نگفت این سریال بر علیه مردم شمال ساخته شده است. مردم بزرگوار شمال کشور اجازه دادند مردم ایران با فرهنگ و لهجه و نوع زندگی آنها آشنا شوند و در نهایت این سریال یکی از بهترین و پربازدیدترین سریال‌های تاریخ تلویزیون ما شد.
اما چه شد که به خاطر اشتباه سهوی عموهای فیتیله‌ای که سال‌های سال است مردم و بچه‌های این ملت را می‌خندانند و آموزش می‌دهند در یک بخش چند دقیقه‌ای که آن‌هم به قصد آموزش به همان بچه‌ها بود به خاطر استفاده از لهجه و زبان آذری این همه شلوغی و جار و جنجال درست شد؟ همان عموها که سراغ بچه‌های کار رفتند و در خیابان با تمیزکردن شیشه‌ی ماشین مردم با آن‌ها همدردی کردند. همان عموها که رفتند و لباس زندانیان را به تن کردند. همان عموها که رفتند و احوال‌پرس بچه‌های سرطانی شدند و اجازه ندادند گل امید در دلشان پژمرده و پرپر شود. همان عموها که ناگهان تمام گذشته‌ی کاری‌شان فراموش و نادیده گرفته شد.
نه! اشتباه نکنید! اصلا قصد توجیه این اشتباه سهوی را ندارم. اصلا نمی‌خواهم بگویم مردم آذری‌زبان چرا اعتراض کردند؟ اصلا نمی‌خواهم بگویم عذرخواهی عموهای فیتیله‌ای لازم نیست. نه! اتفاقا بنده خودم سال‌هاست به برنامه‌های کودک نقد شدید دارم که یکی از آنها همین برنامه‌ی فیتیله است. اما آیا این عکس‌العمل با این شدت با این اشتباه هم‌خوانی داشت؟ ریختن در خیابان و شلوغ‌کردن و کشاندن مسئله تا مرز امنیتی‌شدن درست بود؟ آیا واقعا این مسئله آنقدر بزرگ بود که تا عکس‌العمل‌نشان‌دادن علماء و ائمه‌ی جمعه و محکوم‌کردنش توسط آنها پیش برود؟
از طرف دیگر گفته می‌شود شخصی، اشخاصی و بی‌بی‌سی فارسی به گسترش بی‌دلیل اعتراض کوچک و آرام مردم دامن زدند. خب اینکه بدتر است. یعنی ما فراموش کردیم که سال ۸۸، از همین راه اعتراض‌های آرام٭ تبدیل به فتنه‌ی بزرگی شد که باعث خسارت‌دیدن کشور و مردم گشت؟
بنده جامعه‌شناس نیستم، و این نظر شخصی بنده است: ما نشان دادیم که انگار و هنوز پتانسیل ایجاد خرابکاری و شلوغ‌کاری و به‌هم زدن نظم عمومی شدیدا بین‌مان وجود دارد و ظاهرا این مسئله را اصلا جدی نگرفته‌ایم. ما نشان دادیم که ظاهرا برایمان تجربه نشده است که اگر اعتراض به مسئله‌ای -در هر حوزه‌ای- را به خیابان‌ها بکشانیم یقینا عده‌ای کمین‌کرده تا بهترین سوء استفاده را از آن ببرند و آن را تا هرجا که توان‌شان هست پیش ببرند. ما نشان دادیم به موقعیت حساسی که در آن قرار داریم، موقعیتی که دشمنان داخلی و خارجی مترصد فرصتی هستند تا نقطه‌ی قوت تنوع قومیتی کشور عزیزمان را به نقطه‌ی ضعف تبدیل کرده و حتی ایران را تا مرز ایجاد جنگ‌های داخلی و تجزیه‌کردن —درست مثل کاری که در عراق و... کردند— پیش ببرند، توجه نداریم.
دوباره عرض می‌کنم: این نوشته در صدد توجیه اشتباه عموهای فیتیله‌ای یا محق‌نبودن مردم شریف آذری‌زبان در اعتراض به این اشتباه نیست. بلکه قصدم توجه‌دادن خود و خوانندگان به میزان ظرفیت، نحوه‌ی اعتراض و مناسب‌بودن عکس‌العمل با اشتباه بود؛ هم در اشتباه اخیر و هم برای آینده.
والسلام

٭ نظر حقیر درباره‌ی فتنه‌ی ۸۸ کاملا واضح است. بنده مطلقا اعتراض خیابانی به نتایج انتخابات را قبول نداشته و ندارم. هر نوع اعتراضی باید از مسیر قانونی خود انجام می‌گرفت که اگر چنین می‌شد، چنان نمی‌شد.