اعتمادسازی

حد و حریم خصوصی در زندگی زناشویی باید چگونه رعایت شود که اعتماد از بین نرود؟

محدوده‌ها و حریم‌های خصوصی بین زن و شوهر، موضوعی بسیار پیچیده و حساس است. از یک طرف آزادی فردی را داریم، از طرف دیگر موضوع صمیمیت و عشق و از طرف دیگر اعتماد و تعهد و وفاداری.

برای مشخص کردن مرزها و حریم خصوصی، بایستی موضوعات فوق برای هر دو نفر واضح و روشن باشند، و حتما به یک تفاهم و اتفاق نظر کلی رسیده باشند.

یکی از اجزاء اصلی عشق واقعی و ازدواج خوب، صمیمیت است و هر چه صمیمیت بین زوجین بیشتر باشد، درجه‌ی عشق آن‌ها نیز بیشتر خواهد بود.

زوجین بایستی صداقت داشته باشند. یعنی احساسات و افکار خود را با یکدیگر در میان بگذارند و هر چه میزان رازها بین زوجین کمتر باشد، صمیمیت آن‌ها نیز افزایش خواهد یافت.

از طرف دیگر بحث آزادی و حریم خصوصی را داریم که بایستی سه شرط را با خود به همراه داشته باشد:

مخالف تعهد و وفاداری نباشد.

به حریم و حق و حقوق دیگری تجاوز نشود.

اعتماد به همراه بیاورد.

زمانی که زوجین به این مرحله برسند دیگر، نه فرد لازم می‌بیند، و نه به خود اجازه می‌دهد که به حریم خصوصی همسرش وارد شود. هم‌چنین همسر فرد هم در صورتی که بر اساس حس کنج‌کاوی، همسرش به حریم خصوصی‌اش وارد شود، از بروز چنین مسئله‌ای به هم‌ریخته، آشفته و عصبانی نخواهد شد؛ و آن را حمل بر تجاوز به حریم خصوصی خود تلقی نخواهد کرد، و این حق را برای همسرش قائل خواهد شد.

بهترین کار این است که اگر سر و راز فردی در کار نیست، تمهیدی به خرج دهیم که اگر حس کنج‌کاوی در ذهن همسرمان است اغناء شود. برای مثال زمانی که مشغول کار هستیم و تلفن همراه ما به صدا در می‌آید از او بخواهیم که پاسخ دهد و از طرف دیگر می‌توانیم نام کاربری و رمز عبور پست الکترونیکی، فیس‌بوک، تلگرام و... خود را به همسرمان بدهیم و از او بخواهیم که کنترل کند آیا پیام مهمی از دوستان دارید یا نه؟ و بدین ترتیب اعتمادسازی کنید.