دوری از رحمت؛ روزی یک آیه: سوره‌ی مبارکه‌ی مومنون، آیه‌ی ۴۴
آیه‌ی شماره‌ی ۴۴ از سوره‌ی مبارکه‌ی مومنون
دوری از رحمت
متن آیه:
ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَى کُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا کَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَ جَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا یُؤْمِنُونَ
ترجمه‌ی آیه:
سپس رسولان خود را یکی پس از دیگری فرستادیم؛ هر زمان رسولی برای (هدایت) قومی میآمد، او را تکذیب میکردند؛ ولی ما این امت‌های سرکش را یکی پس از دیگری هلاک نمودیم، و آن‌ها را احادیثی قرار دادیم (چنان محو شدند که تنها نام و گفتگویی از آنان باقی ماند.) دور باد (از رحمت خدا) قومی که ایمان نمیآورند!
تفسیر کوتاه:
* سنّت خداوند بر فرستادن انبیا براى امّتهاست. «رسلنا تَتْرا» (هر اجتماعى رهبر مىخواهد. فکر و علم به تنهایى براى بشر کافى نیست، بلکه باید امورى را از طریق وحى به دست آورد)
* تمام انبیا مورد تکذیب قرار مىگرفتند. «کلّما»
* نفرین کفّار جایز است. «بُعداً» (کلمه‌ی «بُعداً» مصدرى است که همیشه به جاى فعل به کار مىرود. بنابراین «بُعداً»، یعنى «بعدوا بُعداً»)
* نفرین قرآن، به خاطر کفر کافران است. «لایؤمنون»
* تحوّلات تاریخى با اراده‌ی اوست. و هلاک امّتهاى سرکش، نمودى از لعن و نفرین اوست. «و جعلناهم احادیث فبعداً»
* منبع: سایت انجمن گفتگوی دینی
