فرهنگ دوستی
ای خدا شکر! ما چقدر همدیگر رو دوست داریم؟ چقدر قبول داریم؟
شکر! بازم شکر!
می‌دونی خدا جون؟ به نظر من فقط من رو خوب آفریدی
اینورمون که افغانی‌اند و دیگه افغانی‌اند دیگه
بالامون که ترکمن و ترک و خلاصه آره
اینور هم که اعرابن همون اعراب سوسمار خور
خدا جون!
چینی‌ها که ماشین‌کوکی‌اند
ژاپنی‌ها که مترسک‌اند
تایلندی‌ها خرابن
مغول‌ها که وحشی‌اند
روسا که همه بوی یقور و دیو بودن می‌دن
انگلیس‌ها که موزی‌اند
فرانسه‌ها که خودخواه
ایتالیا که مافیان همه و خطری
آلمان که همه زمخت‌اند
همه‌ی اینا یه طرف، آفریقا رو چرا آفریدی؟
خدایا بذار بیام تو خودمون
کردها که اون‌جوری شدن
لرها که دیگه همه می‌دونن
اصفهونی که دیگه شهره‌ی عالمه
ترک هم که دیگه دیگه
مشهدی هم که شیشه‌خورده داره
کاشونی هم که از خون می‌ترسه
سیستانی‌ها هم که قاچاقچی‌اند همه
اراکی که بده
رشتی که کله‌ماهی‌خوره
مازندرانی‌ها هم که...
تهرونی که دیگه نگو
قزوینی هم طرفش نرو
خدایا بذار بهتر بگم
ترکای تبریز مال اردبیل رو قبول ندارن و بلعکس و همین‌جور بین باقیه‌ی ترکا
کردای کردستان کردای کرمانشاه رو قبول ندارن و بلعکس
لرهای لرستان بختیاری‌ها رو قبول ندارن و بلعکس
خلاصه کنم خدا
من همسایه‌ی دیوار به دیوارم رو قبول ندارم و بلعکس
خلاصه فقط خودم خوبم
فقط خودم
* این پست توسط آقای اسماعیل مصفا در کیمیای میهن‌بلاگ
ثبت شده است، که بیان نتوانسته در انتقال آرشیو کیمیا به اینجا نام نویسنده را با خودش بیاورد. تاریخ ویرایش: سه‌شنبه ۱۳۹۸/۰۱/۰۶
