مفاتیح‌الجنان؛ مناجات خمس عشره؛ مناجات نهم: راز و نیاز شیفتگان
المناجاة التاسعة: مناجاة المحبّین
مناجات نهم: رازونیاز شیفتگان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانیاش همیشگى است
إِلَهِی مَنْ ذَا الَّذِی ذَاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِکَ فَرَامَ مِنْکَ بَدَلاً وَ مَنْ ذَا الَّذِی أَنِسَ بِقُرْبِکَ فَابْتَغَى عَنْکَ حِوَلاً إِلَهِی فَاجْعَلْنَا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ لِقُرْبِکَ وَ وِلایَتِکَ وَ أَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَ مَحَبَّتِکَ وَ شَوَّقْتَهُ إِلَى لِقَائِکَ وَ رَضَّیْتَهُ بِقَضَائِکَ وَ مَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ إِلَى وَجْهِکَ وَ حَبَوْتَهُ بِرِضَاکَ وَ أَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِکَ وَ قِلاکَ وَ بَوَّأْتَهُ مَقْعَدَ الصِّدْقِ فِی جِوَارِکَ وَ خَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِکَ وَ أَهَّلْتَهُ لِعِبَادَتِکَ وَ هَیَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرَادَتِکَ وَ اجْتَبَیْتَهُ لِمُشَاهَدَتِکَ،
خدایا کیست آن که شیرینى محبتت را چشید پس به جاى تو دیگرى را برگزید؟ و کیست آن که با مقام قرب تو انس یافت پس مایل به روى برتافتن از تو شد؟ خدایا، ما را از کسانى قرار ده که براى قرب و ولایتت برگزیدى، و براى دوستى و محبتت خالص نمودى، و براى دیدارت مشتاق کردى، و به قضایت راضى ساختى، و نعمت نگاه به جمالت را عطایش کردى، و به خشنودى ات مخصوص گرداندى، و از غم هجران و دورى ات پناه دادى، و در جوارت در جایگاه راستى جای دادى، و به شناخت خود اختصاص دادى، و براى بندگى ات سزاوار کردى، و به اراده ات دلباخته فرمودى، و براى تماشاى جمالت برگزیدى،
وَ أَخْلَیْتَ وَجْهَهُ لَکَ وَ فَرَّغْتَ فُؤَادَهُ لِحُبِّکَ وَ رَغَّبْتَهُ فِیمَا عِنْدَکَ وَ أَلْهَمْتَهُ ذِکْرَکَ وَ أَوْزَعْتَهُ شُکْرَکَ وَ شَغَلْتَهُ بِطَاعَتِکَ وَ صَیَّرْتَهُ مِنْ صَالِحِی بَرِیَّتِکَ وَ اخْتَرْتَهُ لِمُنَاجَاتِکَ وَ قَطَعْتَ عَنْهُ کُلَّ شَیْ ءٍ یَقْطَعُهُ عَنْکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ دَأْبُهُمُ الارْتِیَاحُ إِلَیْکَ وَ الْحَنِینُ وَ دَهْرُهُمُ الزَّفْرَةُ وَ الْأَنِینُ جِبَاهُهُمْ سَاجِدَةٌ لِعَظَمَتِکَ وَ عُیُونُهُمْ سَاهِرَةٌ فِی خِدْمَتِکَ وَ دُمُوعُهُمْ سَائِلَةٌ مِنْ خَشْیَتِکَ وَ قُلُوبُهُمْ مُتَعَلِّقَةٌ بِمَحَبَّتِکَ وَ أَفْئِدَتُهُمْ مُنْخَلِعَةٌ مِنْ مَهَابَتِکَ یَا مَنْ أَنْوَارُ قُدْسِهِ لِأَبْصَارِ
و رویش را براى خود از غیر پاک کردى، و دلش را براى عشقت فارغ نمودى، و آن را به سوى آنچه نزد توست راغب فرمودى، و یادت را به او الهام کردى، و شکرت را نصیبش نمودى، و به طاعتت مشغول ساختى، و او را از بندگان شایسته ات گرداندى، و براى رازونیازت انتخاب کردى، و جدا کردى از او هرچه که او را از تو جدا مى کند، خدایا ما را ما را از کسانى قرار ده که شیوه هاشان آرام گرفتن به درگاه توست در حال زارى و روزگارشان آه و ناله است، و پیشانیشان در پیشگاه عظمتت بر سجده، و دیدگانشان در خدمتت بیخواب گشته است، و اشکشان از خشیت تو روان، و قلوبشان به عشقت آویخته و دل هایشان از هیبتت از جا کنده است، اى آن که انوار قدسش براى دیدگان
مُحِبِّیهِ رَائِقَةٌ وَ سُبُحَاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ عَارِفِیهِ شَائِفَةٌ یَا مُنَى قُلُوبِ الْمُشْتَاقِینَ وَ یَا غَایَةَ آمَالِ الْمُحِبِّینَ أَسْأَلُکَ حُبَّکَ وَ حُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنِی إِلَى قُرْبِکَ وَ أَنْ تَجْعَلَکَ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا سِوَاکَ وَ أَنْ تَجْعَلَ حُبِّی إِیَّاکَ قَائِدا إِلَى رِضْوَانِکَ وَ شَوْقِی إِلَیْکَ ذَائِدا عَنْ عِصْیَانِکَ وَ امْنُنْ بِالنَّظَرِ إِلَیْکَ عَلَیَّ وَ انْظُرْ بِعَیْنِ الْوُدِّ وَ الْعَطْفِ إِلَیَّ وَ لا تَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَکَ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَهْلِ الْإِسْعَادِ وَ الْحِظْوَةِ [الْحُظْوَةِ] عِنْدَکَ یَا مُجِیبُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
عاشقانش جلوه گر است و بزرگی هاى جمالش براى قلوب عارفانش دیدنى است، اى آرمان دل مشتاقان، ای نهایت آروزهاى عاشقان، از تو درخواست می کنم دوستى خودت را و دوستى آنان که تو را دوست دارند و دوستى هر کارى که مرا به میدان قرب تو می رساند، و اینکه خودت را نزد من محبوب تر از دیگران قرار دهى و عشقم را به وجودت راهبر به سوى خرسندى ات بگردانی و شوقم را به حضرتت بازدارنده از نافرمانى ات سازى، خدایا تماشاى زیبایى وجودت را بر من منّت گذار و به من به دیده عشق و عاطفه بنگر، و روى از من متاب، و مرا نزد خود از اهل خوشبختى و بهره مندی قرار ده، از اجابت کننده، اى مهربان ترین مهربانان.
