پر زدن از دام ابریشم به من هم می‌رسد؛ مهدی مظاهری

 

بسم‌الله الرحمن الرحیم

 

پر زدن از دام ابریشم به من هم می‌رسد

شادمانی‌های بعد از غم به من هم می‌رسد

 

برگ‌ها از شاخه می‌افتند و تنها می‌شوند

از جدایی، گر چه می‌ترسم، به من هم می‌رسد

 

هر کجا هستم من از یاد تو غافل نیستم

در خیابان شاخه‌ی مریم به من هم می‌رسد

 

گندم گیسوی تو از باغ مینو بهتر است

از گناه حضرت آدم به من هم می‌رسد

 

گر چه از من هیچ‌کس غیر از وفاداری ندید

بی‌وفایی‌های این عالم به من هم می‌رسد

 

هر کجا سروی به خاک افتاد با خود گفته‌ام

نوبت هیزم‌شدن کم کم به من هم می‌رسد

 

مهدی مظاهری

 

 

* منبع: وبلاگ غزل معاصر