الکافی، جلد ۱، کتاب عقل و جهل، حدیث ۱۵
١٥/١٥. جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسىٰ، عَنِ الحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللّٰهِ عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ، قَالَ: «مَا کَلَّمَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى‌اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ الْعِبَادَ بِکُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ».
وَ قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى‌اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: إِنَّا -مَعَاشِرَ الْأَنْبِیَاءِ- أُمِرْنَا أَنْ نُکَلِّمَ النَّاسَ عَلىٰ قَدْرِ عُقُولِهِمْ»(۱).
ترجمه:
١٥/١٥. گروهى از اصحاب ما روایت کرده‌اند از احمد بن محمد بن عیسى، از حسن بن على بن فضّال، از بعضى از اصحاب ما، از حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام که آن حضرت فرمود که: «رسول خدا، هرگز با بندگان خدا به کُنه و پایان عقل خویش سخن نگفت».
و فرمود که: «رسول خدا صلى‌الله علیه و آله فرمود: به درستى که ما گروه پیغمبران، مأمور شده‌ایم که با مردمان سخن کنیم بر اندازه‌ی عقل ایشان».
پی‌نوشت:
(۱). الکافی، کتاب الروضة، ح ١٥٢٠٩؛ و المحاسن، ص ١٩٥، کتاب مصابیح الظلم، ح ١٧؛ و الأمالی للصدوق، ص ٤١٨؛ المجلس ٦٥، ح ٦ بسند آخر، و فی الأخیر مع زیادة فی أوّله. تحف العقول، ص ٣٧، عن النبیّ صلى‌الله علیه و آله من قوله: «إنّا معاشر». و راجع: التوحید، ص ١١٩ الوافی، ج ١، ص ١٠٧، ح ١٨؛ البحار، ج ١٦، ص ٢٨٠، ح ١٢٢.
