الکافی، جلد ۱، کتاب عقل و جهل، حدیث ۹
٩/٩. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ النَّوْفَلِیِّ، عَنِ السَّکُونِیِّ: عَنْ أَبِی عَبْدِ اللّٰهِ عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى‌اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: إِذَا بَلَغَکُمْ عَنْ رَجُلٍ حُسْنُ حَالٍ، فَانْظُرُوا فِی حُسْنِ عَقْلِهِ؛ فَإِنَّمَا یُجَازىٰ بِعَقْلِهِ(۱)»(۲).
ترجمه:
٩/٩. على بن ابراهیم، از پدرش، از نوفلى، از سَکونى، از امام جعفر صادق علیه‌السلام روایت نموده است که آن حضرت فرمود که: «رسول خدا صلى‌الله علیه و آله فرمود که: هر گاه حال خوشى از مردى به شما برسد، در نیکى عقل او نظر کنید که او را به عقلش جزا مى‌دهند».
پی‌نوشت‌ها:
(١). «فإنّما یجازى بعقله» أی على أعماله بقدر عقله، و للعقل مراتب متفاوتة تفاوتاً فاحشاً، و هو أصل العبادة و أساسها، و النتائج و الثمرات تابعة للاُصول و المبادی، و مراتب الفضل فی الأجر و الجزاء على حسب درجات العقول فی الشرف و البهاء، فکلّ من کان عقله أکمل کان ثوابه أجزل. راجع: شرح صدر المتألّهین، ص٢٢؛ شرح المازندرانی، ج١، ص٩٥؛ الوافی، ج١، ص٨٤؛ مرآة العقول، ج١، ص٣٦.
(٢). المحاسن، ص١٩٤، کتاب مصابیح الظلم، ح١٤، عن الحسین بن یزید النوفلی و جهم بن حکیم المدائنی، عن إسماعیل بن أبی زیاد السکونی، عن أبی عبد اللّٰه، عن آبائه علیهم‌السلام عن رسول اللّٰه صلى‌الله علیه و آله الوافی، ج١، ص٢٨٣، ح١٣؛ الوسائل، ج١، ص٤٠، ح٦٦.
