امان از دل گرفته...

چند وقته نمی‌تونم بنویسم؛

اصلا نوشتنم نمیاد؛

اما ...

آدمایی که باهات بخندن زیادن، خیلی زیاد؛ ولی آدمایی که کنارت گریه کنن کم، خیلی کم.

اگه یه نفر رو پیدا کردی که باهات گریه کنه  ولش نکن، از دستش نده، که تو این دور و زمونه‌ی نالوتی اگه از دستش بدی، عمرا دیگه گیرت نمیاد.

اگرم یه همچین آدمی داشتی و از دستش دادی معطل نکن!!!

چیکار کنی؟؟؟!! معلومه دیگه:

ببینم؟ اطرافت دیواری، ستونی، آجری، سنگی، چیزی هست؟؟؟ هست؟ خوبه!!!

سرتو، محکم، طوری که مصداق «طرف سرش خورده به سنگ» بشی بکوب بهش!

زود باش!

وگرنه همون دیوار و آجر و سنگ هم از دستت می‌ره‌وا!!!

از ما گفتن از شما... .

یا علی