امیرالمومنین اسوه‌ی وحدت (بخش بیست و یکم)
کودکى که برتر از مردان بود
دعوت پیامبر صلی‌الله علیه و آله از شخص على علیه‌السلام، خود دلیل آن است که پیامبر او را کودکى معمولى به شمار نیاورده است. و ما در تاریخ سراغ نداریم که پیامبر صلی‌الله علیه و آله کسى از اطفال را به اسلام دعوت کرده باشد. آرى، پیامبر صلی‌الله علیه و آله مردان و زنان را دعوت مىفرمود و اطفال آنان را به تبع آنان به حساب مىآورد، زیرا که اطفال به تنهایى نمىتوانستند میان حق و باطل تمیز دهند. على‌رغم این مطلب، پیامبر صلی‌الله علیه و آله على علیه‌السلام را ممتاز ساخت و وى را به اسلام فرا خواند در حالى که او ده ساله بود. آرى پیامبر صلی‌الله علیه و آله على علیه‌السلام را گرامى داشت و از میان سایر کودکان و بلکه پیش از این که احدى از مردان را به اسلام بخواند، او را به اسلام دعوت کرد.
مىخواهم بگویم که تردید در اهمیت اسلام على علیه‌السلام به خاطر نوجوانی‌اش با اعتقاد ما به حکمت پیامبر و درستى اندیشه‌ی او سازش ندارد. واقعه‌ی مهم اسلامى که در فصل آینده راجع به آن صحبت خواهیم کرد دلیل بر این است که نظر پیامبر صلی‌الله علیه و آله نسبت به على علیه‌السلام با نگرش این جدال‌گران موافق نیست.
جاحظ و امثال او که قصد دارند اهمیت اسلام على علیه‌السلام را به خاطر نوجوانی‌اش ناچیز جلوه دهند، فراموش کردهاند و یا خود را به فراموش‌کارى زدهاند که پیامبر صلی‌الله علیه و آله وى را وزیر خود قرار داده است و مردان بزرگ را روز اجتماع در منزل به اطاعت از او امر کرده است، در صورتى که از عمرش بیش از سیزده سال نمىگذشت.
پىنوشتها:
۱- حیات محمد: از دکتر محمد حسین هیکل صفحه‌ی ۱۳۸.
۲- السیرة النبویة، جلد ۱، صفحه‌ی ۲۴۵.
۳- مستدرک جلد ۴ صفحه‌ی ۱۱۲.
۴- جلد ۱، صفحه‌ی ۴۴ (شماره‌ی حدیث ۱۲۰).
۵- جلد 3، صفحه‌ی ۱۱۲.
۶- مستدرک جلد ۳، صفحه‌ی ۱۳۶.
۷- مسند، جلد ۵، صفحه‌ی ۲۶.
