امیرالمومنین اسوه‌ی وحدت (بخش سی و یکم) :: کیمیا

کیمیا

دغدغه‌هایی از جنس دین، فرهنگ، ادبیات و شاید هم کمی علم

کیمیا؛ دغدغه‌هایی از جنس دین، فرهنگ، ادبیات و شاید هم کم علم

کیمیا

دغدغه‌هایی از جنس دین، فرهنگ، ادبیات و شاید هم کمی علم

تاریخ امروز
کیمیا

سلام
۱. کیمیا -از سال ۱۳۸۴ تا حالا- دیگر تبدیل به مرجعی شده برای تمام کارهایی که در دنیای مجازی و بعضا غیرمجازی انجام می‌دهم که خیلی هم زیاد است. امیدوارم روز به روز بیشتر شود به همراه برکت.
۲. اگر دنبال چیز خاصی آمده‌اید، از قسمت موضوعات استفاده کنید؛ ضمنا از کلمات کلیدی یا همان تگ‌ها هم غافل نشوید. برای دسترسی به نام شاعران و دسته‌بندی اشعار آیینی از منوی بالای صفحه استفاده کنید.
۳. وجود شعر از شاعران مختلف در کیمیا -چه آیینی و چه غیر آن- لزوما به معنای تایید محتوا یا -احتمالا- گرایش فکری خاص شاعر نیست. اینجا در واقع دفتر شعر من است. سعی می‌کنم هر شعری که می‌خوانم را در آن ثبت کنم. در واقع این‌ها انتخاب‌های بنده نیست، فقط اشعاری است که می‌خوانم. سعیم بر این است که حتی‌المقدور شعرهایی که شاعرش ناشناس است را ثبت نکنم.
۴. اگر علاقه دارید شعرتان در کیمیا ثبت شود، بنده با افتخار در خدمتم؛ اثرتان را یا یک قطعه عکس از خودتان -جسارتا با حفظ شئونات- در اندازه‌ی ۶۶۰ در ۳۳۰ پیکسل به ایمیل kimia514@gmail.com یا آی‌دی تلگرامی @naser_doustali ارسال کنید.
فعلا همین
یاعلی

حمایت می‌کنیم
دنبال چی می‌گردید؟
پیگیر کیمیا باشید
بخش‌های ویژه
نیت کنید و هم بزنید
به کیمیا چه امتیازی می‌دهید؟
آخرین نظرات
کپی‌رایت

امیرالمومنین اسوه‌ی وحدت (بخش سی و یکم) امیرالمومنین اسوه‌ی وحدت (بخش سی و یکم)

دوشنبه, ۲۴ مرداد ۱۳۸۴، ۰۳:۵۴ ق.ظ

چرا پیامبر على را براى فدا شدن انتخاب کرد؟

براى این مهم على را برگزید و جز او را انتخاب نکرد، زیرا شایسته بود آن کس که به این کار مهم قیام می‌کرد به طور فراوان از ویژگی‌هاى زیر برخوردار باشد:

(۱) محبت او به خدا، پیامبر(ص) و دین او بیشتر از محبتش به خود باشد.

(۲) داراى روحیه‏اى باشد که در راه خدا با خشنودى شهادت را استقبال کند.

(۳)  دلاورى باشد که دشمنان -على‌رغم تنهایى و بى‏یاورى او و فزونى دشمن- او را مرعوب نکنند. البته کسى که آن شب بر بستر پیامبر مى‏خوابد، تنها و به طور ناگهانى دست کم با ده جوان از زورمندان مکه روبرو خواهد شد، و اگر در برابر آن‌ها پیروز شود، طبیعى است که تمام خشم مردم مکه متوجه او خواهد شد و صدها تن از آنان و شاید همگى به وى حمله‏ور شوند، زیرا او کسى است که با خوابیدن خود در بستر پیامبر(ص) مانع پیروزى آنان در کارشان شده است.

(۴) مردى باشد که هیچ رازى را آشکار نکند، و هر چه شکنجه بیند، دشمنان را از جا و مکان پیامبر(ص) آگاه نسازد. و به راستى مشرکان قریش، پس از بى‏نتیجه‌ماندن توطئه‏شان تصمیم گرفتند به جاى پیامبر(ص) هر کسى را که در بستر او یافتند، شکنجه و آزار دهند تا جایگاه پیامبر(ص) را به آنان نشان دهد.

البته دشوار است تصور کنیم کسى جز على(ع) مى‏توانسته چنین وظیفه‏اى را به‏ عهده گیرد، و آرام و مطمئن -بدون خوف و ترسى- اقدام به آن کار بکند. در این جاست که ما معناى وزارت و یا معاونت را مى‏فهمیم که على (ده سال پیش از این رویداد) به قیمت جان خود نسبت ‏به پیامبر پیمان آن را بست.

 

هدف از تکلیف اداى امانت‌ها

به راستى، ملاحظه مى‏کنید که دستور پیامبر(ص) به على(ع) براى اداى امانت‌ها و سپرده‏هاى مردم به صاحبان آن‌ها به نیابت از او، آشکارا به انجام پیمان رسول خدا(ص) نسبت‏ به على در مورد وصایت و جانشینى پیامبر(ص) اشاره دارد. زیرا براى پیامبر(ص) امکان داشت که شخص دیگرى -هم‌چون عموى ثروتمندش عباس- را وادار به این کار کند و یا این که فردى از اصحاب را (که با اجازه‌ی او مهاجرت کردند) به منظور اقدام به مساله‌ی مهم پرداخت امانت‌ها، باقى گذارد. و تکلیف مورد انتظار در مورد اداى امانت از جانب پیامبر به هر یک از صحابه،  بیش از على بود زیرا که على با خوابیدن در بستر پیامبر در معرض خطرى شدید قرار مى‏گرفت... و زنده‌ماندنش پس از آن خطر بزرگ جدا قابل تردید بود. در حالى که بقیه‌ی اصحاب در معرض خطر نبودند و تکلیف آنان به رساندن امانت‌ها به صاحبانشان، منطقى‏تر بود زیرا که سلامتى هر کدام از آن‌ها به مقتضاى عادت قابل انتظار بود، و لیکن پیامبر کسى از آنان را براى این کار مهم انتخاب نکرد و على‌رغم خطرهایى که على را محاصره کرده بود، او را انتخاب کرد.

 

خبرى که خود یک معجزه بود

انتخاب على براى باز پس دادن سپرده‏ها دلیل بر این است که على تنها کسى است که جایگزین پیامبر و همانند اوست. همان طورى که این انتخاب خود خبرى است معجزه‌آسا، آن‌چه به وضوح ظاهر مى‏شود این است که خداوند به محمد وحى کرد که على از مشکلات به سلامت‏ خواهد گذشت و او پس از رفع مشکلات در موقعیتى خواهد بود که بتواند امانت‌ها را به صاحبانشان باز گرداند. اگر پیامبر(ص) به سلامت‌ماندن على یقین نداشت‏ بر او لازم بود که دیگرى را براى اداى آن امانت‌ها تعیین کند، زیرا اداى امانت واجب است، و وجوب اداى امانت، امانت‌دار را ملزم مى‏کند، تا مطمئن‏ترین راه‌ها را براى رساندن سپرده‏ها به صاحبانشان انتخاب کند. پس، بر عهده‌ی پیامبر بوده است، تا براى آن کار مهم کسى را که انتظار سالم‌ماندنش مى‏رفت، انتخاب کند نه کسى که ممکن است کشته شود.

گاهى خواننده فکر مى‏کند که على به سالم‌ماندن خویش یقین داشته است. و این یقین از طریق خبر دادن پیامبر به او و از مکلف ساختنش به پرداخت امانت‌ها به دست آمده و دلالت ‏بر اطمینان پیامبر(ص) به کشته‌نشدن على در آن شب داشته است.

اگر جریان بر این منوال باشد پس حادثه، اهمیت‏ خود را از دست مى‏دهد، زیرا خوابیدن در بستر پیامبر(ص) فداکارى بزرگى نخواهد بود، هنگامى که شخص خوابیده یقین دارد به این که تحت عنایت ‏خدا محفوظ است و به او گزندى نخواهد رسید، هر چند خطرها فراوان باشد.

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی

هدایت به بالای صفحه