اینجا به پشت خیمه صداها چه آشناست؛ امام حسین (ع)؛ محمود ژولیده
بسم‌الله الرحمن الرحیم
اینجا به پشت خیمه صداها چه آشناست
آری صدا صدای مناجات کربلاست
امشب شب نماز و مناجات و گریه است
فردا زمان، زمانِ ملاقات با خداست
از خیمه‌ای صدای تلاوت رسد به گوش
این صوت دل‌نوازِ علی‌اکبر از کجاست؟
سوز و دعا و آه و نوا از کجا رسد؟
گویی حسینِ فاطمه در حال التجاست
انگار این وداع شب آخر است و بس
از هر کسی سراغ کنی، کار او دعاست
امشب میان خیمه و سجاده و حرم
فردا به خون و خاک، سلیمان کربلاست
عباس، در قنوت شبش آرزو کند
یا رب مرا ببخش اگر آب پر بهاست
سجاد در دعا چه طلب از خدا کند
یا رب! تنِ نهیف من افسوس مبتلاست
زینب دعای نیمه‌شبش جز حسین چیست؟
تنها نه بر حسین که بر آل مصطفاست
گاهی صدای گریه‌ی یک شیرخواره است
لالای دختری‌ست، چه دردانه، خوش صداست
این نازدانه‌ها که دل از خیمه برده‌اند
یا رب قنوتشان چه غریبانه، با حیاست
اصحاب، آن طرف همه مشغول ناله‌اند
گویی حبیب، فکر کسی پشت خیمه‌هاست
گویی به گوش زینب کبری رسیده است
فردا حسین یکّه و تنها به نینواست
اصحاب، آمدند به دلداریِ حرم
انگار زینب از سخنی سخت در نواست
فردا مگر حسینِ من ای قوم! بی‌کس است
این‌گونه از غریبیِ خود شکوه‌اش چراست؟
گفتند: یا عقیله! خدا صبرتان دهد
فردا که گفته یکّه و تنها امام ماست؟
ای دختر بتول! مگر مرده‌ایم ما؟
جان‌های ما همه قربانی شماست
این گونه گریه‌های شما را ندیده‌ایم!
والله دیدنِ غمتان ننگ این سپاست
بانوی ما! خدا نکند بی‌حسین شوی
جان‌های ما فدای عزیزان مرتضاست
ما را هزار بار اگر سر جدا کنند
این مرگ در رکاب حسین آرزوی ماست
حالا که هست، صحبت احلی من العسل
زیباترین سخن به لب ابن مجتباست
این گونه است مردن شیرین‌تر از عسل
حالا زمان پَر زدنِ ما سویِ خداست
این صحنه‌ای‌ست از شب زیبای کربلا
حالا وظیفه چیست؟ که مشتاق کربلاست؟
ما را برای کرب و بلا آفریده‌اند
یعنی حسین منتظر ما به نینواست
محمود ژولیده
* منبع: سایت امام هشت
