این نقشه جعلی است (10)

    نگاهی به تاریخ فلسطین از آغاز تا امروز قسمت دهمدولت های عربی و تهاجم همه جانبه صهیونیست ها به منظور جلوگیری از باز گشت آوارگان فلسطینی مستقر در اردن ، لبنان ، سوریه و مصر به وطنشان ، نیروهای نظامی خود – مشهور به IDF – را بسیج کرد ، و به اردوگاه های فلسطینی مستقر در روستاهای لبنان ، سوریه و اردن و مصر حمله ور شدند . سازمان ملل که در قبال حمله کشورهای عربی برای جلوگیری از آواره ساختن ملت فلسطین در سال 1948 عکس العمل های بسیار شدیدی نشان داده بود ، در قبال حمله ی رژیم تازه تاسیس صهیونیستی به مرزهای لبنان ، سوریه ، اردن و مصر واکنشی نشان نداد . اتحادیه ی عرب در سال 1951 طرح محاصره اقتصادی را تصویب کرد . مصر با جلوگیری از عبور کشتی هایی که از طریق کانال سوئز به مقصد اسراییل ، کالا حمل می کردند ، در طرح محاصره ی اقتصادی شرکت نمود . شورای امنیت سازمان ملل از مصر خواست که کانال سوئز را باز کند و به کشتی ها اجازه ی عبور دهد . کشورهای عربی در موقعیت بسیار وخیمی قرار داشتند ، زیرا خاکشان به طور دائم در معرض تهاجم نظامی رژیم صهیونیستی قرار داشت ؛ اگر به حملات نظامی پاسخ می دادند ، شورای امنیت به همراه آمریکا ، انگلیس و فرانسه آنان را محکوم می ساخت و به آنها اولتیماتوم می داد . اگر به محاصره اقتصادی مبادرت می نمودند ، با مخالفت شورای امنیت روبرو می شدند و اگر سکوت می کردند ، حملات سبعانه ی قوای نظامی اسراییل به خاک آنها و اردوگاه های فلسطینی های آواره ، با وحشیانه ترین روش ها ادامه می یافت و شدید تر می شد . این وضعیت بدون وقفه ادامه یافت . در سال 1956 اسراییل ، انگلستان و فرانسه با همکاری آمریکا به مصر حمله کردند و ضمن تصرف کانال سوئز ، نوار غزه و صحرای سینا را اشغال کردند . البته شورای امنیت مانند قبل این تهاجم آشکار سکوت ! اختیار کرد . امیدهای واهی از سال 1956 تا 1966 طی یک دهه ، حمله به فلسطینی های آواره در خاک مصر ، سوریه ، اردن و لبنان ادامه یافت و فلسطینی های آواره حتی در خارج از مرزهای کشور اشغال شده ی خود نیز امنیت نداشتند . آوارگان فلسطینی که دریافتند اتکا به کشورهای عربی کارساز نیست ، با اتکا به نیروهای فلسطینی در اوایل دهه 1960 ، تشکیلاتی به نام جنبش آزادی بخش فلسطین را تشکیل دادند . این تشکیلات در 1965 میلادی علیه انبارهای اسلحه و کشتیهای  IDF  ، حملاتی را آغاز کرد ، اما برخی از رهبران و دولت های عرب اعلام کردند که زمان ، هنوز برای انجام این گونه عملیات نظامی ، مناسب نیست و مانع از تداوم عملیات شدند . در سال 1964 کشورهای عربی سازمان آزادی بخش فلسطین ، مشهور به « ساف » را تاسیس کردند ؛ اما بعدها – در اوایل دهه ی 1980 – از حالت یک جنبش مبارزاتی خارج شده ، به یک سازمان اداری و سیاسی تبدیل شد که بیشتر به جنبه های دیپلماتیک و جلب حمایت بین المللی توجه داشتند . آمریکا و انگلیس و اعراب هم به شدت از این روند حمایت می کردند و سرانجام آنها را در موضع ضعف به پشت میز مذاکره بردند . 16 سال برنامه ریزی برای یک حمله در سال 1967 رژیم صهیونیستی اقدام به شهرک سازی و کشت زمین های اشغال شده در طول خطوط مرزی سوریه نمود و با کاشت زمین های متعلق به سوریه ، ادعای مالکیت بر آنها را عملی ساخت . این زمین ها در فواصل سالهای 49 تا 67 به اشغال رژیم صهیونیستی در آمده بود . تنش حامیان نیروهای نظامی سوریه و رژیم صهیونیستی شروع شد و رژیم صهیونیستی به نیروهای نظامی خود ، در ماه مه 1967 آماده باش کامل داد . حکومت مصر هم اعلام کرد تنگه ی نیران را بر روی کشتی های اسراییلی خواهد بست و نیروهای مصری در مرز مصر و اسراییل مستقر گردیدند . آمریکا ، انگلیس ، فرانسه و کشورهای غربی به شدت با استقرار نیروهای مصری در مرز با اسراییل مخالفت کرده و آن را محکوم ساختند . در سوم ژوئن ، دولت مصر که به شدت تحت فشار آمریکا و انگلیس قرار گرفته بود ، بخشی از نیروهایش را از منطقه ی مرزی با اسراییل عقب کشید . فردای آن روز ، یعنی 4 ژوئن 1967 کابینه ی اسراییل ، حمله به مصر را تصویب کرد و صبح 5  ژوئن فردوگاه های مصر ، بمباران شده و هواپیماهای جنگی و پایگاهایشان نابود شد . هم زمان اسراییل ، نیروهای زمینی خود را از طریق نوار غزه به صحرای سینا فرستاد و شبه جزیره سینا را اشغال کرد . سرتیپ مردخای هود فرمانده ی نیروی هوایی اسراییل اعلام کرد : برای 80  دقیقه اول حمله ، 16 سال برنامه ریزی ده بود . همان روز اردن با به توپ بستن اورشلیم اقدام به حمله نمود . آمریکا با احداث پل هوایی به ارسال جت های جنگنده و تجهیزات نظامی به اسراییل مبادرت کرد و فرودگاه های اردن و سوریه مورد حمله قرار گرفت . در 9 ژوئن ، اسراییل به سوریه حمله کرد و بلندی های جولان را تصرف نمود و با این اوضاع ، فردای آن روز آتش بس اعلام شد . چه کسی جنگ را آغاز کرد ؟در جنگ سال 1967 قربانی اصلی ، مجددا فلسطینی ها بودند . فلسطینی هایی که در فواصل سال های 1948 تا 1960 از سرزمینهای خود آواره شده به کرانه غربی رود اردن و نوار غزه پناه آورده بودند ، زمانی که این دو منطقه در جریان جنگ سال 67 به اشغال رژیم صهیونیستی در آمد ، مجبور به فرار گردیدند . رسانه های ارتباط جمعی و محافل سیاسی غرب به صورتی هماهنگ ، اعراب را آغازگر جنگ معرفی کردند ، در حالی که نیروهای مصری تحت فشار آمریکا ، انگلیس و سازمان ملل در سوم ژوئن ، از نقاط مرزی عقب نشینی کرده و با اعتماد به قول آمریکا ، حتی آماده باش نظامی را نیز در بسیاری از مناطق لغو نموده و از استقرار هواپیماهای نظامی نیز خودداری کرده بودند . بعدها « مناخیم بگین » و « اسحاق رابین » ، اعتراف کردند که « جمال عبد الناصر » در آن مقطع خواهان جنگ نبود . ادامه دارد ...