بر بال قلم (بخش پانزدهم)
لغزشگاه‌های قلم
۱۴- واحد جمله را طولانی نکنیم:
از عیب‌های مهم جمله این است که یک یا چند واحد آن، مانند نهاد مفعول، و قید، دراز و گسترده باشند. باید کوشید تا هر واحد به قدر امکان مختصر و ساده باشد.
۱۵- نهاد را تجزیه نکنیم.
۱۶- از «نهاد مؤول» در صورت لزوم استفاده کنیم:
هر گاه نهاد طولانی گردد یا بدنما شود، باید آن را به شکل «نهاد موول» در آورد. در این حال، نهاد بعد از گزاره می‌آید و شکل جمله‌ای را می‌یابد که پس از جمله‌ی کوتاه گزاره آمده است. مثال:
نهاد صریح: زیر سوال بردن دو مومن ایمان یکدیگر را برای دنیا، مصلحت نیست.
نهاد موول: مصلحت نیست که دو مومن برای دنیا ایمان یکدیگر را زیر سوال ببرند.
۱۷- میان نهاد و گزاره فاصله نیندازیم:
نهاد و گزاره باید پی یکدیگر بیایند و جز هنگام ضرورت، آن هم به کوتاهی، میان آن دو فاصله نیفتد. فاصله‌ی نامناسب و زیاد میان نهاد و گزاره، جمله را زشت و دشوار می‌کند.
