بر بال قلم ( بخش بیست و پنجم )

درست نویسی واژگانی برای برگزیدن واژه مناسب , باید معیارهایی را درنظر داشت که از آن میان , به سه معیار اشاره می شود :معیار یکم : اصالت واژه :واژه باید از زبان خودی بجوشد و با اصول آن ناسازگار نباشد , نه آن که نتیجه تقلیدی نادرست از زبان های دیگر باشد .معیار دوم : صیقل یافتگی واژه :واژه باید آن قدر تراشیده گردد که کاملا در ظرف معنی جا گیرد ؛ نه واژه از ظرف معنی بیرون ریزد و نه ظرف معنی برای واژه بزرگ باشد. معیار سوم : تناسب واژه با سبک و مخاطب :در نوشته های عمومی , واژه نه باید فنی و خاص باشد و نه سخیف و سبک . باید اعتدال رعایت گردد و سعی شود که مخاطب واژه ها را به راحتی بفهمد . از آفات گویندگی و نویسندگی در میان بعضی عالمان , « به کار گیری واژه های خاص و اصطلاحی » است .***از گرفتاریهای رایج اهل قلم , تسلط نداشتن بر فن املاست . همان قدر که « درست نویسی املایی » به یک نوشته آبرو می بخشد , « غلط نویسی املایی » نشان دهنده کم مایگی و بی دقتی و سهل انگاری نویسنده است . به ویژه , نویسندگان جوان و پر حوصله باید با بردباری به آموختن روش درست املایی روی آورند , و روا ندارند که غلطهای املایی مایه کم اعتباری آثارشان شود .