بهانه‌جویی؛ روزی یک آیه: سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان، آیه‌ی ۷
آیه‌ی شماره‌ی ۷ از سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان
بهانه‌جویی
متن آیه:
وَ قَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَ یَمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیرًا
ترجمه‌ی آیه:
و گفتند: «چرا این پیامبر غذا میخورد و در بازارها راه میرود؟! (نه سنت فرشتگان را دارد و نه روش شاهان را!) چرا فرشتهای بر او نازل نشده که همراه وی مردم را انذار کند (و گواه صدق دعوی او باشد)؟!
تفسیر کوتاه:
برخى از مردم، کمال را عیب و نقص مىبینند. «ما لهذا الرسول» (زندگى عادّى و حضور در میان مردم، براى رهبر کمال است.)
دعوت به خدا منافاتى با کام‌یابى از دنیا ندارد. «یأکل - یمشى»
رهبر نباید از جامعه جدا باشد. کسى که اهل رفت و آمد با مردم است، بهتر مىتواند آن‌ها را ارشاد کند.«یمشى فى الاسواق»
انبیا آن چه احتیاج داشتند، شخصاً مىخریدند.«یمشى فى الاسواق»
* منبع: سایت انجمن گفتگوی دینی
