بیا یه خورده در مورد بازی‌های رایانه‌ای با هم حرف بزنیم
به‌نام خدا
سلام به دوست عزیزی که داره این متن رو می‌خونه.
می‌خوام یه خورده در مورد بازی‌های رایانه‌ای صحبت کنم و سعی می‌کنم حرفای اضافه و توضیح‌های حوصله سَربَر نزنم.
بمونه که بازی‌های رایانه‌ای از کِی اومده و از کِی وارد کشورمون شده و چی شد که فراگیر شد و از این حرفا که می‌تونی توی اینترنت جستجوش کنی و بفهمی؛ بحث من چیز دیگه‌ایه.
همین‌جا بگم من خودم طرفدار پر و پا قرص بازی‌های رایانه‌ای‌ام و فکر نمی‌کنم روزی برسه که کامل از بازی‌کردن دست بکشم.
همون‌طور که می‌دونی الان توی کل دنیا از بچه‌ی خیلی کوچیک تا آدم بزرگش بازی می‌کنه. الان دیگه هرجور بازی بگی هست. برای هر رده‌ی سنی، برای هر نوع سلیقه و هر نوع دستگاه و کانفیگی.
به نظر من اونایی که بازی می‌کنن چند دسته هستن:
یکی اونایی که واسه این‌که وقتشون بگذره و حوصله‌شون سر نره بازی می‌کنن. این‌جور آدما واسشون فرقی نمی‌کنه که چه نوع بازی‌ای کنن. از بازی‌های خیلی ساده مثل ماربازی، بپر بپر، ماشین‌بازی ، کارت‌بازی و این‌جور چیزا بازی می‌کنن تا هر چی که دم دست‌شون برسه و بتونه به گذران وقتشون کمک کنه. معمولاً پیش میاد که وقتی بازی می‌کنن فکرشون جای دیگه‌س، واسشون مهم نیست بازی رو ببرن، ببازن؛ مهم اینه که وقتشون بگذره.
یه دسته اونایی هستن که به بازی‌کردن علاقه دارن ولی حرفه‌ای نیستن. توو بعضی بازی‌ها یه چیزی یاد گرفتن و همون‌طوری تا آخرش می‌رن، یعنی به صورت حرفه‌ای فوت و فن بازی رو نمی‌دونن. مثلاً عاشق فوتبالن، می‌رن جلو، پاس‌کاری می‌کنن، سانتر می‌کشن، هد می‌زنن ولی دیریبل‌های بازی رو نمی‌دونن، با بعضی تنظیم‌های دفاعی و حمله آشنا نیستن، بلد نیستن چطور یارگیری کنن، نفر دوم رو چطوری دنبال توپ بفرستن. یا مثلاً وقتی بازی‌های جنگی بازی می‌کنن یِلخی می‌رن جلو، صدبار می‌بازن، فقط براشون این مهمه که بازی رو تموم کنن و ببینن آخرش چی میشه. این‌ها براشون این مهمه که علاوه بر این‌که سرشون گرم بشه، از بازی لذت ببرن و یه انرژی بگیرن. شاید بعضی وقتا که روی دور نیستن و می‌بازن اعصابشونم خورد میشه.
دسته‌ی دیگه اونایی هستن که حرفه‌ای بازی می‌کنن. سناریو بازی‌ها براشون مهمه، اگه بازی‌ای نسخه‌ی جدیدی داشته باشه در انتظارن و می‌خوان از نفرات اولی باشن که اون بازی رو بازی کردن. شخصیت‌های بازی رو کامل می‌شناسن، وقتی در مورد بازی‌ای باهاشون حرف می‌زنی می‌فهمی که کاملاً توی دنیای اون بازی قرار دارن. بازی رو نقد می‌کنن، برای اون پیشنهاد مطرح می‌کنن، واسه بازشدن قابلیت‌های حاشیه‌ای اون حاضرن پول خرج کنن، سیستم‌هایی که باهاش بازی می‌کنن حرفه‌ای هستن، اطلاعات عمومی‌شون در مورد بازی خیلی خوبه. آدم‌های باهوشی هستن. پتانسیل بالایی دارن و وقتی بازی می‌کنن احساس فوق‌العاده رضایت‌بخشی دارن. دوستای گیمر زیادی دارن. حتی شاید فیلم زیاد نگاه می‌کنن و بیشتر براشون بازی‌کردن مهمه و اون بازی‌هایی رو دوست دارن که مراحل‌شون بیشتر و بازیش داستان جذاب‌تر و پیچیده‌تری داره و زیاد براشون برد و باخت مطرح نیست. ولی همیشه سعی می‌کنن از هم سطح‌های خودشون ببرن.
بازی‌های رایانه‌ای دیگه یه وسیله‌ای شده برای انتشار آموزش، فرهنگ، سیاست، علم، مذهب و خیلی چیزای دیگه.
به نظر من الان و در این دوره زمونه اگه در مورد بازی‌های رایانه‌ای ندونیم و تحقیق نکنیم چندتا مسئله ممکنه برامون پیش بیاد:
- اگه بچه داشته باشیم و نتونیم مدیریت کنیم که چه بازی‌هایی به دردش می‌خوره یا چه بازی‌هایی در اختیارشون بذاریم که آسیب نبینن قطعاً بچه‌هامون به سمتی می‌رن که شاید نتونیم اونا رو بفهمیم و ازمون فاصله می‌گیرن و ممکنه آسیب‌های جدی ببینن و ببینیم.
- ارتباطمون با نسل جدید راحت نیست و سخت می‌تونیم علایق اونا رو بفهمیم.
- اگه بچه‌هامون برن به سمت بازی‌هایی که چیزی ازش یاد نمی‌گیرن، وقتشون بیخودی تلف میشه، پرخاش‌گرشون می‌کنه، ترسوشون می‌کنه، بی‌ادب‌شون می‌کنه، مشکلات جنسی براشون پیش میاره، حتماً و حتماً زندگی خانوادگی و چه بسا اجتماعی پیرامون رو تحت‌الشعاع قرار می‌ده.
- و ...
من نمی‌گم که خودمون بشینیم بازی کنیم، خودمون همه‌ی بازی‌ها رو دنبال کنیم و این حرفا. ولی باید درمورد بازی‌هایی که انجام می‌دیم یا بازی‌هایی که به کسی معرفی می‌کنیم یا بازی‌هایی که در اختیار بچه‌هامون می‌ذاریم اطلاعات داشته باشیم.
حوزه‌ی بازی‌های رایانه‌ای قطعاً و قطعاً از بهترین و مهم‌ترین بسترها برای کارهای فرهنگیه.
بازی‌های رایانه‌ای از بهترین و مهم‌ترین بسترهای درآمدزایی در حوزه‌ی اقتصادیه. کافیه برین یه جستجوی کوچیک در مورد میزان درآمد حاصل از بازی‌های رایانه‌ای در کشورهای طراز اول دنیا کنین. یه جستجوی ساده در مورد شرکت‌های فروش کنسول‌های بازی و شرکت‌های تولید بازی‌های رایانه‌ای تأییدی بر گفته‌ی قبلیه.
بازی‌های رایانه‌ای از بهترین و مهم‌ترین بسترهای آموزشی برای کم سن و سال‌ها تا بزرگ‌ترهاست.
بازی‌های رایانه‌ای از بهترین و مهم‌ترین بسترها برای بالابردن شادابی و نشاط و پرکردن اوقات فراقت افراد در جامعه‌ها هست.
و حتماً بسترهای دیگه‌ای که خودتون بهش اشراف دارین و می‌دونین.
پس بیایم یه خورده بیشتر در مورد بازی‌های رایانه‌ای اطلاعات کسب کنیم. چون هم برای خودمون خوبه و هم برای اطرافیانمون.
من سعی می‌کنم در آینده به امید خدا به بررسی بازی‌هایی که می‌شناسم و بازی کردم و این‌که به نظرم کدوم بازی‌ها رو در اختیار بقیه قرار بدیم و کدوم بازی‌ها بهشون کمک می‌کنه بیشتر بپردازم.
امیدوارم با نظر و پیشنهادتون بهم کمک کنین.
ممنون که وقت گذاشتین.
موفق باشین.
سلام،
حرف های جالبی بود.