حصر
جمعه, ۸ دی ۱۳۹۱، ۱۱:۲۱ ب.ظ
اجزای حصر، «محصور، محصورفیه و الفاظ حصر» است. حصر در اصطلاح بلاغی، انحصار محصور در محصورفیه، و نفی حکم از غیر است. یکی از ادات حصر «انما» می‌باشد.
ویژگی‌های «انما» در حصر:
- کاربرد اصلی؛ 2) کاربرد تنزیلی
در کاربرد اصلی «انما» در امر روشن و معلومی به کار می‌رود که مخاطب نسبت به حکم آگاه است و آن را انکار نمی‌کند. و در کاربرد تنزیلی، گوینده وانمود می‌کند که امر بر همگان واضح و روشن است.
اعراب قرآن و حدیث دانشگاه علوم حدیث
استاد سید محمد حسینی نیا
صفحه‌ی 54
