خطوط قرمزی منطقی، برای عقاید و نظرات خود تعریف کنیم!
سلام
اول- به نظرم در موضع‌گیری‌های بعد از انتخابات ریاست جمهوری 22 خرداد 1388، اینکه به چه کسی رای داده بودی، به هیچ عنوان اهمیتی نداشت. از اوضاع نابسامان آن روزها بیشترین استفاده را کسانی بردند که هیچ‌کدام‌شان، نه ایران و نه اسلام را –مطلقا- قبول نداشتند، تا چه برسد به کاندیداهای ریاست جمهوری و ملت بزرگ و شریف ایران. هرچند تصمیم‌گیری در آن زمان شاید کار مشکل و پیچیده‌ای بود، اما رسیدن به یک تصمیم صحیح، کمک شایانی بود به مردم و ملت و آرام‌شدن اوضاع.
دوم- از این که بگذریم ساده‌اندیشی است اگر تصور کنیم، برای انتخابات آتی ریاست جمهوری، برنامه‌ای بر ضد ایران و کاندیداها و انتخابات ریخته نشده باشد (نمی‌خواهم بدبینانه به موضوع نگاه کنم، اما شلوغی یکی دو رو پیش بازار تهران را می‌شود آزمایش و تستی دانست، برای محک‌زدن امکانات و استعداد به خیابان آمدن‌های احتمالی آینده،
این مطلب را از جنس شعارهایی که داده می‌شد هم، می‌توان حدس زد). همانطور که گذشت، تصمیم‌گیری ما در شرایطی که ممکن است برای ما ایجاد شود، در آرام‌ترشدن یا متشنج‌شدن فضا، تاثیر ویژه‌ای دارد. حالا دیگر تفاوتی نمی‌کند که یک رای‌دهنده باشی، کاندیدا باشی، مقام و مسئول یا فعال انتخاباتی و... باشی یا فقط یک رهگذر باشی.
مراقب تصمیم‌گیری‌ها، موضع‌گیری‌هایمان باشیم. خطوط قرمزی منطقی، برای عقاید و نظرات خود تعریف کنیم و به هیچ‌کس اجازه ندهیم، از آن‌ها عبور کند. بی‌تفاوتی به خطوط قرمز تفکرمان، ممکن است کار را به جایی برساند که اطرافیان (که هیچ تفاوتی نمی‌کند، چه کسانی باشند) به راحتی به عقایدمان حمله و بی احترامی کنند؛ هر چند که از بدیهی‌ترین و پاک‌ترین و نورانی‌ترین اندوخته‌های ذهنمان باشد (مثل وجود پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، و وجود مقدس حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام)
ساختمان تفکر ما درست شبیه ساختمان‌هایی که در آن‌ها زندگی می‌کنیم، احتیاج به رسیده‌گی و نگهداری و تعمیرات احتمالی دارد، وگرنه آرام‌آرام، استحکامش از بین خوهد رفت و با زلزله‌ای نیم‌ریشتری محو خواهد شد.
سوم- بعید می‌دانم بشود شرایط بد اقتصادی امروز را نادیده گرفت. نه فقط از دولت که از سران سه قوه، به جد انتظار می‌رود، در راه برطرف‌کردن مشکلات این ملت صبور و بزرگوار، قدم‌های جدی و تاثیرگذار بردارند. قطعا تاریخ نخواهد بخشید کسانی را که امروز در این مسیر کوتاهی کنند؛ از همه مهم‌تر یادمان نرود که روزی در برابر وجودی که «یعلم خائنة الأعین و ما تخفی الصدور» است، پاسخ‌گو خواهیم بود.
والسلام
