درد دل

سلام

می‌گه: تو خیلی خوبی؛ قشنگ حرف می‌زنی؛ قشنگ فکر می‌کنی؛ باعث امیدی؛ خدا دوست داره؛ خدا نیگات می‌کنه؛ توام از بنده‌های خوبشی.

یه شهادت یکی از ائمه، یا یه مناسبت خاصی که می‌رسه، می‌گه: مریض داریم؛ گرفتاریم؛ التماس دعا؛ برا ما هم دعا کن؛ و...

هر چی اون بیشتر می‌گه من بیشتر آتیش می‌گیرم؛ هر چی اون بیشتر می‌گه انگاری یه نفر تو گوشم هر دفعه بلندتر از دفعه‌ی پیش، اینو می‌خونه: «و کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته»

راستی بچه‌ها! من کی می‌تونم مث یه عاشق با خدا حرف بزنم؟ خوش به حال شماها!

یاعلی