سکوت زرد خانه را شکوفه‌ی صدا گسست؛ الهه درخشان

متاسفانه از این شاعر تصویری یافت نشد.

بسم‌الله الرحمن الرحیم

 

سکوت زرد خانه را شکوفه‌ی صدا گسست

بهار فاخرانه‌ای به تخت فصل‌ها نشست

 

تو تا نگاه کرده‌ای به چشم‌های بی‌نگاه

سراب تلخ راه من طلسم آرزو شکست

 

کجای قصه‌ام شده غلط برای هر دومان

مسافر صبور شب چه ناشیانه چشم بست

 

سکوت می‌کنم خدا سکوت می‌کنم فقط

معلم نماز من چگونه گشته خودپرست

 

نگفت از چه ماه را به پشت چشم جا گذاشت

و حس نافذش به من چگونه گشته تنگدست

 

نبودنت سبب شده که خوشه‌های تاک شعر

ثمر دهد به درد و غم به بغض‌های مست مست

 

الهه درخشان

 

 

* منبع: وبلاگ محمد مرفه