مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد؛ پیامبر اعظم (ص)؛ مرتضی امیری اسفندقه

 

بسم‌الله الرحمن الرحیم

 

مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد

خدا که در حرم امن خویش راهت داد

 

هجوم جهل و خرافه، هجوم تاریکی

خدا پناه در آن دوره‌ی سیاهت داد

 

خدا؟ کدام خدا؟ آن خدای بی‌مانند

همان که عصمت پرهیز از گناهت داد

 

همان که جان نجیب تو را مراقب بود

همان که سینه‌ی خالی از اشتباهت داد

 

توان و توشه به پایان رسیده بود، ولی

خدا رسید به فریاد و زاد راهت داد

 

بگو که نعمت پروردگار پنهان نیست

خدا که دست تو را خواند و دستگاهت داد

 

خدا که چشم تو را با نماز روشن کرد

خدا که فرصت تشخیص راه و چاهت داد

 

چقدر واقعه‌ی آسمانی و شفاف

خدا به یمن دعاهای صبحگاهت داد

 

خدا که عاقبتی خیر و خوش عطایت کرد

خدا که آینه را نور با نگاهت داد

 

قسم به روز، که خورشید شمع خانه‌ی توست

قسم به شب که خدا برتری به ماهت داد

 

خدا که اشک تو را جلوه‌ی گهر بخشید

خدا که شعله‌ی روشن به جای آهت داد

 

خدا که جان تو را از الهه‌ها پیراست

خدا که غلغله‌ی قوم لا الهت داد...

 

یتیم آمده‌‌ام، مانده‌‌ام، پناهم ده

مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد؟

 

مرتضی امیری اسفندقه

 

 

* منبع: سایت شعر هیئت