ناشکری؛ روزی یک آیه: سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان، آیه‌ی ۱۸
آیه‌ی شماره‌ی ۱۸ از سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان
ناشُکری
متن آیه:
قَالُوا سُبْحَانَکَ مَا کَانَ یَنْبَغِی لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَ لَکِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءَهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّکْرَ وَ کَانُوا قَوْمًا بُورًا
ترجمه‌ی آیه:
(در پاسخ) میگویند: «منزهی تو! برای ما شایسته نبود که غیر از تو اولیایی برگزینیم، ولی آنان و پدران‌شان را از نعمت‌ها برخوردار نمودی تا اینکه (به جای شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و تباه و هلاک شدند.»
تفسیر کوتاه:
در قیامت، معبودها به سخن در مىآیند. «قالوا»
هر کجا سخنى از شرک به میان آمد، تسبیح و تنزیه خدا لازم است. «سبحانک»
خداوند نعمتهاى خود را حتّى از منحرفان دریغ نمىدارد. «لکن متّعتهم»
خطر مال در جایى است که سبب فراموشى خدا شود، نه این که مال مطلقاً بد و خطرناک باشد. «متّعتهم... حتّى نسوا»
در خانواده‌هایى که چند نسل آن‌ها مرفّه بودهاند، زمینه‌‌ى فراموشى از خدا و قیامت، بیشتر است. «و آبائهم»
به مال و جلوهگرىهاى مرفّهین نگاه نکنید، همهى آنان تباه‌شدنى هستند. «کانوا قوماً بورا»
* منبع: سایت انجمن گفتگوی دینی
