هر کسی کو دور ماند از اصل خویش ...

 آن کیمیا که می طلبی یار یکدل است دردا که هیچ گه نتوان یافت ، آرزوست                                                           ( پروین اعتصامی )  جلوه فرهاد بین کز غیرت آن خسروان نام خود نقش نگین لعل شیرین کرده اند                                                             ( امیر خسرو دهلوی )  ... الهی الهی به مهدی هادی که او مومنان راست هادی و رهبر که بر حال زار بهایی نظر کن به حق امامان معصوم یکسر                                         ( شیخ بهایی )  گر چشم تو در مقام نازآید باز بیمار تو بر سر نیاز آید باز ور حسن تو یک جلوه کند بر عارف از راه حقیقت به مجاز آید باز                                             ( ابو سعید ابالخیر )  همه شب خون سیه می چکد از مژگانش خامه صائب سودازده سودایی کیست ؟                                                            ( صائب تبریزی )  توئی علاج غم ما توئی مسیح دم ما ز مرگ باک نباشد که می خوریم دم تو                                                             ( اوحدی مراغه ای )  و این هم به خاطر نرگس عزیز که گفته بودند ابیاتی رو بنویسم که اسم ایشون هم تو اونها باشه :  تا درد رسید چشم خونخوار تو را خواهم که کشد جان من آزار تو را یارب که ز چشم زخم دوران هرگز دردی نرسد نرگس بیمار تو را                                                ( ابو سعید ابالخیر )