هر کسی کو دور ماند از اصل خویش ...

خاک قدمش به فخر بنشاند در گوشه گوش کیمیا را                                     ( انوری ابیوردی )هزار بوسه دهم بر سخای نامه تو اگر ببینم بر مهر او نگین تو را                                            ( ابوسعید ابالخیر ) هر که بی راه بر عشق تو ره یافت او را زلف تو راه زد ای روی تو هادی سبل                                                        ( سیف فرغانی )هر چند که جان عارف آگاه بود کی در حرم قدس تواش راه بود دست همه اهل کشف و ارباب شهود از دامن ادراک تو کوتاه بود                                              ( ابوسعید ابالخیر ) خامه در نامه اگر شرح دهد حال دلم ازسر تیغ زبانش بچکد خون سیاه                                                 ( خواجوی کرمانی ) گویا شود پیاپی با دل مسیح جانت چون مریم ار ببندی روزی دو کام و لب را                                                                ( اوحدی مراغه ای )