هر که از درد طلب شکوه کند نامرد است

هر که از درد طلب شکوه کند نامرد استعشق دردی است که درمان هزاران درد استکثرت خلق به وحدت نرساند نقصانکه علم غوطه به لشکر زده است و فرد استمهر و مه نور دهد تا نظر ما بیناستچرخ در گرد بود تا سر ما در گرد استکوچه گردان جنون موج سرابی دارندعشرت روی زمین رزق بیابانگرد استجرم ابنای زمان را زفلک می دانیمهر چه شب دزد نماید گنه شب گرد استمس طلا می شود از نور عبادت صائبروی شبخیز چو خورشید از ان رو زرد استصائب تبریزی