وقتی زمان روضه‌ات آغاز می‌شود؛ امام حسین (ع)؛ ناشناس

بسم‌الله الرحمن الرحیم

 

وقتی زمان روضه‌ات آغاز می‌شود

اندازه‌ی بهشت دلم باز می‌شود

 

وقتی دلم به اشک غمت شستشو گرفت

این دل چقدر پیش خدا ناز می‌شود

 

وقتی که درد پیش مداوای تو رسید

دیگر خودش طبیب شفاساز می‌شود

 

وقتی که شاه‌کلید ادب را به من دهی

درهای آسمان به رویم باز می‌شود

 

توحید هر کجا به سر ماذنه رود

با لحظه‌لحظه ذکر تو دمساز می‌شود

 

در پای منبر تو دلم را نشانده‌ام

اینجا سخن به نام تو اعجاز می‌شود

 

با ذکر روضه‌های تو بعد از هزار سال  

آری خدا هم از تو سر افراز می‌شود

 

* اگر شاعر این غزل را می‌شناسید در قسمت نظرات ذکر بفرمایید.