کودکان و چالش شماره‌های اضطراری

با توجه به اینکه کودکان جامعه‌ی امروزی مدت‌زمان بیشتری را نسبت به کودکان قدیم در خانه تنها هستند، کودکان بیشتری تک‌والد و کودکان بیشتری تک‌فرزند هستند ممکن است زمانی پیش بیاید که لازم باشد کودک با شماره‌های اضطرای تماس بگیرد، حالا یا به خاطر مشکلی که برای خودش یا برای والدینش پیش آمده است. بنابراین آموزش شماره‌های اضطراری به کودکان یک ضرورت است و مهم‌تر از آن نحوه‌ی مواجهه‌ی کودکان با این شماره‌ها در شرایط اضطراری است که باید با آن‌ها تمرین شود؛ بنابراین آموزش تماس با نیروهای امدادی از جمله آتش‌نشانی، اورژانس، پلیس و… باید از آموزش‌هایی باشد که توسط والدین کودکان و مراکز آموزشی جدی گرفته شود.

بسیاری از کودکان و حتی در مواردی نوجوانان در زمان وقوع حوادثی برای خود، والدین یا محیط اطرافشان زمانی که تنها هستند، به جهت عدم آموزش نمی‌توانند تصمیم درستی گرفته و با مدیریت شرایط با مراکز امدادی تماس بگیرند. چرا که اکثر افراد حین بروز حوادث، توانایی مدیریت شرایط را از دست می‌دهند و به واسطه‌ی آن ممکن است عکس‌العمل‌های احساسی از خود بروز دهند و زمانی به فکر تصمیم منطقی بیفتند که دیر شده باشد و مدت‌زمان طلایی از دست رفته باشد.

باید دانست که کودکان از آموزش‌های عملی و غیرمستقیم نسبت به آموزش‌های مستقیم و لفظی، تأثیر بیشتری دریافت می‌کنند، این در حالی است که در بیشتر موارد والدین به صورت لفظی به کودکان آموزش می‌دهند که هنگام وقوع حوادث با نیروهای امدادی تماس بگیرند و سپس شماره‌های مربوط به این تماس‌ها را با آن‌ها تمرین می‌کنند تا حفظ شوند. در حالی که هنگامی که حادثه‌ای اتفاق می‌افتد این یادگیری کمک چندانی به کودکان نمی‌کند و بیشتر این کودکان نمی‌توانند از این آموزش‌ها به خوبی استفاده کنند، چرا که مهارت مهم‌تری که تسلط بر خود به هنگام حوادث و شرایط غیرعادی است تمرین نکرده‌اند.

کودکی که ممکن است حتی تجربه‌ی وقوع حادثه را نداشته باشد، طبیعتاً درک دقیقی نیز از آن ندارد، بنابراین زمانی که یک حادثه اتفاق می‌افتد شاید نتواند حفظیات خود را به صورت دقیق به یاد بیاورد.

یکی از بهترین روش‌ها برای آموزش، آموزش از طریق بازی و اجرای تئاتر است؛ اجرای این روش در مهدکودک‌ها بین کودکان هم‌سال می‌تواند بسیار مؤثر باشد، مربی می‌تواند نمایشی را ترتیب دهد تا هر یک از کودکان در آن نقشی را به عهده گیرند، برای مثال می‌توانند، بیمار، فرد تماس‌گیرنده با نیروی امدادی و نیروی امدادی باشند تا از این طریق تماس با نیروهای امدادی را فرا بگیرند.

این بازی و همین‌طور قصه‌گویی به دلیل این‌که کودکان بازی‌ها را تصور می‌کنند و شاید چندین‌بار این نمایش را با خود دوره کنند، بنابراین تماس‌های ضروری را بهتر آموزش می‌بینند و در موقعیت‌های مشابه اضطراب کمتری خواهند داشت چون تجربه‌ی جانشینی داشته‌اند.

هم‌چنین باید در جریان همین بازی‌ها به کودکان این آموزش نیز داده شود که از تماس بی‌موقع و ایجاد مزاحمت برای این شماره‌ها خودداری کنند.

مثلا اگر بخواهیم شماره‌ی تماسی مثل ۱۲۵ را به کودکان آموزش دهیم بهتر است که اعداد را به صورت مجزا "یک، دو، پنج" به آن‌ها آموزش دهیم زیرا کودکان اعداد را به صورت مجزا بهتر به خاطر می‌سپارند و بهتر در حافظه‌ی آن‌ها ثبت می‌شود.

 

* مژگان ناقل (روان‌شناس)

* منبع: سایت پارسینه

* این متن برای نشر در کیمیا بازنویسی شده است.