گاهی دلم به سمت خدا می‌برد مرا؛ امام رضا (ع)؛ محمدجواد غفورزاده (شفق)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

گاهی دلم به سمت خدا می‌برد مرا
یعنی به آستان رضا می‌برد مرا

مثل کبوتری که به پرواز آمده‌ست
تا کوی دوست، بال دعا می‌برد مرا

هرگاه رو به «قبله‌ی هفتم» می‌آورم
تا شاه‌راه سعی و صفا می‌برد مرا

تا محضر «سپیده‌ی هشتم» به صد امید
ایمان جدا و عشق جدا می‌برد مرا

نزدیک‌تر شدن به ضریح امام نور
تا دوردست خاطره‌ها می‌برد مرا

از خود در این حرم به خدا می‌توان رسید
این جذبه از کجا به کجا می‌برد مرا؟

آن پرچمی که دست تکان می‌دهد به ناز
تا صحن سیدالشهدا می‌برد مرا

ای اهل‌بیت نور! به سرچشمه‌ی شهود
دل‌بستگی به مهر شما می‌برد مرا

توحید ناب، رنگ «أنَا مِن شُرُوطِها»ست
این شرط تا حضور خدا می‌برد مرا

اشکم که رنگ لاله شود یا اباالحسن!
با خود به دشت کرب و بلا می‌برد مرا

 

محمدجوادغفورزاده (شفق)
از سایت شعر هیئت