...

ما چون ز دری پای کشیدیم، کشیدیم امید ز هرکس که بریدیم، بریدیمدل نیست کبوتر که چو برخاست، نشینداز گوشه بامی که پریدیم، پریدیمرم دادن صید خود از آغاز غلط بودحالا که رماندی و رمیدیم، رمیدیمکوی تو که باغ ارم روضه خلد استانگار که دیدیم، ندیدیم، ندیدیمصد باغ بهار است و صلای گل و گلشنگر میوه یک باغ نچیدیم، نچیدیمسر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافلهان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم                                          وحشی بافقی