حاج آقای حسین‌زاده هم رفت...
سلام
تو روضهی چهارشنبه‌ی این هفته‌ی بیت الجواد (ع) وسط غزل و مناجات با حضرت ولیعصر (عج) به مناسبت یه بیت، حرف از مرگ فجأه زده شد.
عرض کردم از نشانه‌های آخرالزمان مرگ ناگهانیه. دوست و رفیق و فامیلت رو امروز می‌بینی، سرحال و قبراق ازش جدا می‌شی. اما بعد از یه ساعت و یک روز یهو خبر میارن که فلانی به رحمت خدا رفت.
روضه تمام شد و آقای حسین‌زاده از بزرگان جلسه مثل همیشه اومد و سلام و علیک و تبریک پیشاپیش سال جدید رو گفت و رفت. باهاش شوخی کردن دوستانش و ما هم. کار هر هفته‌مون بود.
غروب فرداش یعنی پنجشنبه، خبر آوردن که آقای حسین‌زاده به رحمت خدا رفته و من حیرت‌زده فقط به فکر مرگ فجأه بودم.
فرمودن اگر خداوند اراده کرده باشه کسی رو آمرزیده از دنیا ببره، مرگش رو در پنجشنبه و تدفینش رو در جمعه قرار می‌ده و خوشا به حالت جناب حاج آقای حسین‌زاده که مورد لطف حضرت حق قرار گرفتی. تشییع شبانه و حضور محبان حضرت حسین (ع) و روضه‌خوانی و قرآن‌خوندن کنار بدنت کاری بود که از دست من و دوستان برمیومد. و جمع شدن دوباره‌ی امروز دوستان روضه و فامیلت و نماز بر بدنت در حسینیه‌ای که سال‌ها خدمت به ارباب می‌کردی هم کار دیگه‌ای بود که می‌تونستیم انجام بدیم و دادیم.
حضورت در روضه، کمک‌کردن‌هات، خدماتت به جلسه‌ی روضهی ارباب، هیچ‌وقت از یاد هیچکدوم از اهالی روضهی چهارشنبه‌ها نمی‌ره.
از شنبه روضهی فاطمیه شروع میشه، جات خالیه. برات دعا می‌کنیم. تو هم اونطرف اگر مهمان حضرت مادر (س) بودی که ان‌شاءالله هستی دعاگوی من و دوستان روضه‌ت باش.
یاعلی
::
مرگ در روضه را دوست دارم.
