مفاتیح‌الجنان؛ دعای روز دوشنبه

اَلْحَمْدُ للَّهِ‏ِ الَّذى‏ لَمْ یُشْهِدْ اَحَداً حینَ فَطَرَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضَ وَ لاَاتَّخَذَ مُعیناً

ستایش خاص خدایى است که هیچکس را گواه نیاورد در آن هنگامى که آسمانها و زمین را آفرید و کمک‏کارى براى خود نگرفت

 حینَ بَرَءَ النَّسَماتِ، لَمْ یُشارَکْ فِى الْإِلهِیَّةِ، وَ لَمْ یُظاهَرْ فِى الْوَحْدانِیَّةِ، کَلَّتِ‏

در آن هنگامى جنبندگان را پدید آورد در معبودیت خود شریک ندارد در یکتایى پشتیبانى نشود زبانها

 الْاَلْسُنُ عَنْ غایَةِ صِفَتِهِ، وَ الْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ مَعْرِفَتِهِ، وَ تَواضَعَتِ الْجَبابِرَةُ

از حد وصفش لال و عقلها از کنه معرفتش عاجز است گردنکشان در برابر هیبتش

 لِهَیْبَتِهِ، وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْیَتِهِ، وَ انْقادَ کُلُّ عَظیمٍ لِعَظَمَتِهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ

فروتن و چهره‏ها از بیم و هراسش خاضع و هر بزرگى در عظمتش رام گشته پس خاص تو است ستایش‏

 مُتَواتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوالِیاً مُسْتَوْسِقاً، [ثِقاً] وَصَلَواتُهُ عَلى‏ رَسُولِهِ اَبَداً، وَ

پى‏درپى و منظم، و دنباله‏دار و محکم و درودهاى ابدى و تحیت همیشگى و دائمى تو بر پیامبرت باد

 سَلامُهُ دآئِماً، سَرْمَداً اَللّهُمَّ اجْعَلْ اَوَّلَ یَوْمى‏ هذا صَلاحاً، وَ اَوْسَطَهُ فَلاحاً،

خدایا آغاز امروز مرا صلاح و وسطش را رستگارى و

 وَ آخِرَهُ نَجاحاً، وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ یَوْمٍ اَوَّلُهُ فَزَعٌ، وَ اَوسَطُهُ جَزَعٌ، وَ آخِرُهُ وَجَعٌ،

پایانش را کامروایى قرارده و پناه مى‏برم به تو از روزى که آغازش ترس و وسطش بى‏تابى و پایانش درد و رنج‏

 اَللّهُمَّ اِنّى‏ اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ، وَ کُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ، وَ کُلِّ عَهْدٍ عاهَدْتُهُ‏

باشد خدایا از تو آمرزش خواهم براى هر نذرى که کرده‏ام و هر وعده‏اى که دادم و هر عهدى که بستم

 ثُمَّ لَمْ اَفِ بِهِ، وَ اَسْئَلُکَ فى‏ مَظالِمِ عِبادِکَ عِنْدى‏، فَاَیُّما عَبْدٍ مِنْ عَبیدِکَ اَوْ اَمَةٍ

ولى به آن وفا نکرده‏ام و درباره حقوق و مظلمه‏هایى که از بندگانت به گردن دارم درخواست مى‏کنم که هر بنده‏اى از بندگانت‏

 مِنْ اِمآئِکَ، کانَتْ لَهُ قِبَلى‏ مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُها اِیَّاهُ فى‏ نَفْسِهِ، اَوْ فى‏ عِرْضِهِ اَوْ فى‏

 یا هر کنیزى از کنیزانت که در گردن من حقى دارد و از من ستمى به او رسیده در جانش یا در ابرویش یا

 مالِهِ، اَوْ فى‏ اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ، اَوْ غیبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِها، اَوْ تَحامُلٌ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ اَوْ هَوىً‏

در مالش یا در خانواده و فرزندش یا غیبتى از او کرده‏ام یا بارى بر دوشش نهاده‏ام که سببش خواهش یا هواى نفس‏

 اَوْ اَنَفَةٍ اَوْ حَمِیَّةٍ، اَوْ رِیآءٍ اَوْ عَصَبِیَّةٍ، غآئِباً کانَ اَوْ شاهِداً، وَحَیّاً کانَ اَوْ مَیِّتاً،

 یا خودخواهى یا رشک یا خودنمایى یا تعصب بیجا بوده چه آن‏کس غایب باشد چه حاضر، زنده باشد یا مرده،

 فَقَصُرَتْ یَدى‏ وَضاقَ وُسْعى‏ عَنْ رَدِّها اِلَیْهِ وَالْتَحَلُّلِ مِنْهُ، فَاَسْئَلُکَ یا مَنْ‏

 و دست من اکنون کوتاه و وسعم نارسا است از اینکه آن حق را به او رد کنم و از او حلالیت جویم پس از تو

 یَمْلِکُ الْحاجاتِ، وَهِىَ مُسْتَجیبَةٌ لِمَشِیَّتِهِ، وَ مُسْرِعَةٌ اِلى‏ اِرادَتِهِ، اَنْ تُصَلِىَ‏

 مى‏خواهم اى کسى که مالک حاجاتى و به خواست تو آنهامستجاب‏گردد و بسوى اراده‏ات شتابان شوند(مى‏خواهم) که درود فرستى‏

 عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اَنْ تُرْضِیَهُ عَنّى‏ بِما شِئْتَ، وَ تَهَبَ لى‏ مِنْ عِنْدِکَ‏

 بر محمد و آلش و آن شخص را به آنطور که خواهى از من خوشنود گردانى و از نزد خود

 رَحْمَةً، اِنَّهُ لا تَنْقُصُکَ الْمَغْفِرَةُ، وَ لا تَضُرُّکَ الْمَوْهِبَةُ، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ،

به من رحمتى بخشى زیرا که آمرزش از تو نکاهد و بخشش به تو زیان نرساند اى مهربانترین مهربانها

 اَللّهُمَّ اَوْلِنى‏ فى‏ کُلِّ یَوْمِ اثْنَیْنِ نِعْمَتَیْنِ مِنْکَ ثِنْتَیْنِ، سَعادَةً فى‏ اَوَّلِهِ بِطاعَتِکَ،

خدایا به من عطا کن در هر روز دوشنبه دو نعمت از جانب خودت یکى خوشبختى در اول روز به وسیله فرمانبردارى‏

 وَ نِعْمَةً فى‏ اخِرِهِ بِمَغْفِرَتِکَ، یا مَنْ هُوَ الْإِلهُ، وَ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِواهُ.

 تو و دیگر نعمتى در آخر روز به آمرزش و مغفرتت اى کسى که تنها معبود ما او است و گناهان را جز او کسى نیامرزد.