چرا از مرگ سیدهادی دردمان گرفت؟

از صبح که خبر+ درگذشت سیدهادی رسیده، چند نفری تماس گرفته‌اند و گفته‌اند که او در چه رنج پایان‌ناپذیری از دنیا رفته است. دلم برای سید آبروداری که سال‌ها صورتش را با سیلی سرخ نگه داشت و همیشه کم‌صحبت و ساکت، گوشه‌ای می‌نشست، به درد آمد.

یکی پیام داده بود که در روزگار مداحان میلیونی، مگر می‌شود کسی هزینه‌ی درمان بیماری‌اش را نداشته باشد و لنگ پول قرص و ویزیت دکتر باشد؟ گفتم: بله می‌شود اگر همان مداح میلیونی که از حضرت حسین علیه‌السلام دم می‌زند، مشی و مرام اربابش را ندیده باشد.

یکی در گروه‌های مختلف پیام گذاشته بود که: سیدهادی و ناراحتی قلبی؟ مگر می‌شود؟ بله حالا که می‌بینید در غفلت و بی‌اطلاعی همه‌ی ما شده است. کدام یک از ما می‌دانستیم او سال‌ها دچار مشکلات قلبی است؟ حتما باید پیش من و شما سفره‌ی دلش را باز می‌کرد تا از مرگ ناگهانی مقابل زن و پسر خردسالش تعجب نکنیم؟

سیدهادی فتوت، سال‌ها از اربابش خواند، اما هیچ‌وقت پایش به کربلا نرسید و در حسرت زیارت رفت، اما باید دانست که هنوز سیدهادی‌های زیادی در جامعه‌ی مداح هستند که با گرفتاری‌های متعدد زندگی می‌کنند و کرونا، تیر خلاص را بر آن‌ها زده است. آن‌ها نه نامدار و مشهورند و نه در جایی اشتغال دارند. زندگی آن‌ها به برکت مرحمتی ارباب از دست بانیان روضه می‌گذرد و چه مصیبتی بالاتر از این‌که در روزگار سخت ما، درهای خانه‌ها به روی روضه‌خوان‌های باصفا و نورانی امام حسین علیه‌السلام بسته است!

سیدهادی رفت. به فکر بقیه‌ی کسانی باشیم که آبرومند و سربلند زندگی می‌کنند، اما دل‌هایشان سراسر غوغایی است از مشکلات معیشتی و گرفتاری‌های اقتصادی.

بدون آن‌که کسی را مقصر بدانید، شما بگویید برای این افراد چه تدبیری می‌شود اندیشید؟

 

* قلم آقای حمید محمدی (از کانال پیرغلامان)