کرونا؛ عذاب یا آزمون الهی؟! (۱)
آیا بیماری‌ها و یا بلایای طبیعی گسترده، یک عذاب الهی است که به خاطر زیادشدن گناه و بدی ما بر سرمان آمده است یا این که یک ابتلا و امتحان الهی است برای اصلاح و پیشرفت ما؟!
اول بررسی می‌کنیم که آیا این‌ها عذاب هستند یا خیر. یک روش این است که ببینیم مختصات عذاب در آیات و روایات چیست و آن‌گاه ببینیم که آن مختصات در اینجا هم صدق می‌کند یا خیر.
مختصات عذاب الهی در قرآن
از مجموعه آیاتی که درباره‌ی داستان اقوامی که گرفتار عذاب الهی شده‌اند نازل شده است، می‌توان هفت نکته را استفاده کرد (سوره‌های: بقره، اعراف، حجر، هود، عنکبوت، قمر، حاقه، نازعات و...):
۱. عدم پذیرش ولایت پیامبران و اولیای الهی و عدم یاری ایشان
۲. پذیرش طاغوت و پیروی از آن‌ها
۳. انجام گناهان عمومی بزرگ هم‌چون شرک (بت‌پرستی) و تمسخر اولیای الهی
۴. انکار آیات و معجزات الهی
۵. عدم استفاده از فرصت توبه و تضرع به درگاه الهی (فرصت بین ظاهرشدن نشانه‌های اولیه‌ی عذاب تا وقوع عذاب که معمولاً چند روزی طول می‌کشیده و یا مدتی که پیامبران به مردم مهلت می‌دادند)
۶. از آن‌جایی که عذاب الهی از غضب او جل جلاله نشأت می‌گیرد لذا هیچ نشانه‌ای از رحمت الهی در آن نیست و لذا در اثر آن هیچ سودی حتی مادی شامل حال مردم نمی‌شود.
۷. عذاب‌های آسمانی و الهی یک قوم را به کلی نابود کرده و از بین می‌برد.
بررسی مختصات بلاهای این زمان در ایران اسلامی
ما وقتی به اتفاقات زمان خودمان که در اثر بلاهای بزرگ هم‌چون ویروس کرونا یا سیل و زلزله که در شهرهای مختلف کشور رخ می‌دهد، می‌نگریم، نکاتی قابل توجه است که با این‌که خرابی و ویرانی و حتی جان‌دادن مردم را در پی داشته اما آن مختصات عذاب الهی را نمی‌شود در آن‌ها دید.
۱. مردم زمان ما با انقلاب اسلامی حکومت طاغوت را رد کرده و ولایت ولی خدا را پذیرفتند و هم‌چنان هم بر سر آن عهد با قوت و قدرت تمام ایستاده‌اند که نشانه‌های آن فراوان و انکارناپذیر است.
۲. در این زمان درست است که گناهان شخصی و فردی وجود دارد اما گناهان عمومی هم‌چون شرک و تمسخر اولیای الهی قطعاً در بین مردم ما وجود ندارد بلکه به عکس دین توحید و احترام و تکریم اولیای الهی در امت ایران اسلامی بسیار پررنگ و شاخص است و به جرئت می‌توان گفت که در این زمینه در عالم نمونه و پرچم‌دار می‌باشند.
۳. برگزاری مراسم‌های گسترده و پرشور دعا و مناجات و توبه و تضرع به درگاه الهی در مناسبت‌های مختلف مذهبی هم‌چون ماه مبارک رمضان خصوصاً شب‌های قدر، دعاهای کمیل و ندبه و صدها برنامه از این دست که در طول این سال‌ها علی‌رغم تلاش دشمنان جنی و انسی برای دور کردن مردم خصوصاً جوانان از این عرصه‌ها، بسیار پررنگ‌تر و پرشورتر شده؛ نه‌تنها استفاده‌ی بهینه و خوب از فرصت‌ها است بلکه باعث رشد روزافزون این امت در تقرب هرچه بیشتر به خدای تعالی شده است.
۴. نکته‌ی آخر هم این‌که در این بلایای طبیعی و این بیماری کرونا، نه تنها نشانه‌های عذاب عمومی وجود ندارد بلکه نشانه‌های رحمت الهی به وفور و به عیان دیده می‌شود. مثلاً در باران‌های شدیدی که طی سال گذشته در کشور شاهد آن بودیم که البته در برخی مناطق باعث خساراتی شد، اما از طرف دیگر باعث پرشدن ذخائر آبی کشور نیز شد و از طرف دیگر باعث حاصل‌خیز‌شدن مراتع و زمین‌های کشاورزی نیز شد که این‌ها همه رحمت الهی است.
در این روزها همکاری عمومی مردم در رفع مشکلات یکدیگر، کمک‌رسانی، رحم‌کردن به دیگران هم‌چون بخشیدن اجاره‌بهای ملک‌های تجاری توسط مالکان و انفاق‌های در راه خدا و بدون هیچ چشم‌داشتی و... آن‌قدر فراوان است که حقیقتاً نظیر آن در عالم وجود ندارد و همه‌ی این‌ها باعث جلب بیشتر رحمت الهی به این امت است.
در برخی روایات هم داریم که یک عذاب عمومی و حتی شخصی به خاطر ترحم به دیگر انسان‌ها و یا حتی به حیوانات، رفع یا کاهش یافته است.
